مبارک

[ مَ رِ ] (ع اِ) جِ مَبرَک که خفتنگاه
شتر باشد. (آنندراج) (منتهی الارب) (از ناظم
الاطباء).

[ مُ رَ ] (ع ص) برکت کرده شده.
(آنندراج) (غیاث) (ترجمان القرآن). با برکت.
(تفسیر ابوالفتوح رازی ج ۴ چ ۲ ص ۲۳۱).
برکت داده شده. و قوله تعالی : {/Bوَ
جَعَلَنِی مُبََارَکاً أَیْنَ مََا کُنْتُ ۱-۶۱۹:۳۱/}(قرآن،
۱۹/۳۲)؛ ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن ابی الکریم رجوع به
«ابن اثیر» و معجم الادباء چ مصر جزء ۱۷
ص ۷۱-۷۷ شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن ابی طالب معروف به
ابن دهان. رجوع به ابن دهان شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن احمدبن زیدبن
محسن معروف به شریف حسنی. وی از امراء
مکه و بمدت دو سال از ۱۱۳۲ تا ۱۱۳۴ والی
آنجا بود. پس به یمن رفت و در همانجا به
سال ۱۱۴۰ هـ . ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن احمدبن مبارک بن
موهوب اللخمی. معروف به ابن المستوفی
الاربلی، مکنی به ابوبرکات معروف به
شرف الدین (۵۶۴-۶۳۷) مورخ و از علمای
حدیث و لغت وادب بوده است. وی مردی ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن حسن بن احمدبن
علی بن فتحان منصور شهرزوری، مکنی به
ابوالکرم، مقری و در قراآت سرآمد و عالم بود
وی در بیست و دوم ذی الحجه سال ۵۵۰
درگذشت و در «دکهٔ بشرحافی» در باب ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن سعید بن حمامی
مؤدب. وی از مردم بغداد است. او مکتبی
برای کودکان داشت و مردی فاضل و ادیب
بود و خطی خوش داشت. در ۵۸۰ هجری
درگذشته است. (از معجم الادباء چ ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن شراره مکنی به
ابوالخیر، طبیب و از نویسندگان. وی در حلب
متولد شد و هم بدانجا نشأت یافت. چون
دولت ترک بدانجا رسید به انطاکیه و سپس به
صور رفت و در آنجا ...

[ مُ رَ ] (اِخ) (۱۲۵۴ -۱۳۳۴ هـ . ق.)
ابن صباح بن جابربن عبداللََّه بن صباح از اهل
عنزة است که به امارت کویت رسید و در آنجا
حکومت مستقل ایجاد کرد. مدرسةالمبارکة
که در کویت بنام او ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن طباح. رجوع به
ابومحمد شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن عبدالرحمن رجوع به
برک بن عبداللََّه و تاریخ گزیده صفحات ۱۹۷ و
۱۹۸ و مجمل التواریخ و القصص صفحات
۲۹۲ و ۲۹۳ شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن فاخربن محمدبن
یعقوب مکنی به ابوالکرم نحوی. در سال ۴۴۸
متولد شد و در ذی القعده ۵۵۰ درگذشته است.
وی را در باب حرب دفن کرده اند. از
ابی الطیب طبری و جوهری و غیرهما استماع ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن فضاله مکنی به
ابوفضاله رجوع به همین کلمه و سیرهٔ عمربن
عبدالعزیز و عیون الاخبار و تاریخ الخلفا و
الاوراق صولی و عقدالفرید شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن کامل بن علی مقلد
نصربن منقذ کنانی (۵۲۶ -۵۸۲ هـ . ق.)،
ملقب به سیف الدوله مجدالدین. از امراء دولت
صلاحیه مصر بود. وی در قلعهٔ شرزید به دنیا
آمد و با توران ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن مبارک بن سراج
زاهد. رجوع به ابن تعاویذی ابومحمد شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن المبارک بن سعید،
ملقب به وجیه الدین ابن دهان واسطی. عالم
نحوی (۵۳۲ -۶۱۲ هـ . ق.). در اوسط متولد
شد و به بغداد درگذشت و به ترکی و فارسی و
رومی و ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن مبارک بن مبارک.
مکنی به ابوطالب وی مردی فقیه شافعی و
فاضل و زاهد و پرهیزگار بود، و در حسن
خط خاصه در قلم ثلث همانند نداشت. در
نهم صفر سال ۵۸۵ هـ .ق. درگذشت. (از
معجم ...

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن محمدبن محمدبن
عبدالکریم الشیبانی جزری. رجوع به ابن اثیر
و مبارک بن ابی الکریم و معجم الادباء
ص ۲۳۸ و اعلام زرکلی ج ۱ ص ۸۳۲ و نامهٔ
دانشوران ج ۱ ص ۶۳۵ شود.

[ مُ رَ ] (اِخ) ابن المستنصر. مکنی به
ابوالمناقب و ملقب به امیر صغیر. سومین پسر
مستنصر خلیفهٔ عباسی. (تجارب السلف
ص ۳۵۵).

[ مُ رَ ] (اِخ) اول و ثانی میران.
مبارک اول و ثانی دو تن از خاندان سلاطین
خاندیش که اولی در سال ۸۴۴ و دومی در
۹۴۲ حکومت کرده است. (طبقات السلاطین
ص ۲۸۴-۲۸۵).

(مُ رَ) (ص .) 1 - با برکت . 2 - خجسته ، فرخنده .

Farsça - Farsça sözlüğünde Farsça مبارک kelimesinin Farsça manası nedir? Farsça dilindeki مبارک kelimesinin Farsça dilindeki manasını yukarıda okuyabilirsiniz. مبارک diğer dillerde anlamlarına aşağıdan ulaşabilirsiniz.