ماه

(اِخ) قمر. (فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ
جهانگیری). بمعنی نیر اصغر است که عربان
قمر خوانند. (برهان). قمر را گویند و به زبان
دری و تبری مونک و مانک گویند. (انجمن
آرا) (آنندراج). و اضافت ماه به طرف فلک و
مترادفات ...

(اِ) به زبان پهلوی شهر و مملکت را
گویند که عربان مدینه خوانند. گویند حذیفه
بعد از فتح همدان به نهاوند آمد و چون نهاوند
کوچک بود و گنجایش سپاه او را نداشت،
فرمود که آنچه لشکر بکوفه بود به دینور و
هرچه ...

(ع اِ) آب. ماء. (از منتهی الارب) (از
اقرب الموارد). و نسبت بدان را ماهیّ گویند.
(از اقرب الموارد). و رجوع به ماء شود.
|| رجل ماه الفؤاد؛ مرد بددل و جبان یا
کندخاطر گویا در آب فرورفته. (منتهی ...

(اِخ) نواحیی را که ما امروز همدان و
کرمانشاه و دینور و نهاوند و پیشکوه گوییم در
قدیم کشور ماه می نامیدند و در ویس و رامین
این لفظ استعمال شده است. این باقی ماندهٔ
«ماد» و «مای» قدیم است که مرکز ...

(اِخ) نام فرشته ای است که موکل است بر
جرم قمر یعنی قرص ماه و تدبیر و مصالح روز
ماه که روز دوازدهم بود از ماه شمسی به او
تعلق دارد. (برهان) (از آنندراج) (از ناظم
الاطباء). ماه در ایران باستان، علاوه ...

(اِ.) 1 - قمر زمین ، سیارة کوچکی که به دور خود و دور زمین می گردد و از خورشید
نور می گیرد. 2 - ماه نهم بارداری یا زمان زایمان . 3 - در ایران قدیم روز دوازدهم
از هر ماه شمسی . 4 - (کن .) معشوق زیباروی . 5 - زیبا، قشنگ .

Farsça - Farsça sözlüğünde Farsça ماه kelimesinin Farsça manası nedir? Farsça dilindeki ماه kelimesinin Farsça dilindeki manasını yukarıda okuyabilirsiniz. ماه diğer dillerde anlamlarına aşağıdan ulaşabilirsiniz.